معنی شکر پاره - جستجوی لغت در جدول جو

شکر پاره

فرهنگ لغت هوشیار

اسفرزه، گیاهی بیابانی از خانوادۀ بارهنگ با دانه های ریز قهوه ای رنگ و لعاب دار که مصرف دارویی دارد، اسبغول، اسپرزه، اسپغول، اسپیوش، اسفیوش، بزرقطونا، بشولیون، بنگو، روف، سابوس، سپیوش

فرهنگ فارسی عمید

شکرپاره

پارۀ شکر، قطعۀ شکر، آنچه مانند شکر شیرین باشد، زردآلوی بسیار شیرین

فرهنگ فارسی عمید

شش پاره

(شُ رَ / رِ)

پارۀ شش، پاره و قطعه ای از جگر سفید: گفت ابله زنی بوده ای، شش پاره که به یک جو نمی ارزد میبرد (گربه) تبری که به ده دینار خریده ام رها خواهد کرد. (منتخب لطایف عبید زاکانی چ برلن ص 149)

لغت نامه دهخدا

ذکر اره

(ذِ رِ اَرْ رَ)

نوعی از ذکر درویشان که تلفظ آن بشرکت زبان و سینه باشد بوجهی که آواز کشیدن اره بدان مفهوم شود یعنی لفظ اﷲ را بسوی بینی کشند و لفظ هو را بجانب قلب و سینه و این کشیدن و فروبردن هر دو لفظ مذکور به زور و شدت باشد لیکن به آواز حزین و صوت متوسط. (از غیاث). و در بهار عجم نوشته نوعی از اذکار مشایخ که به گلو کنند نه بر زبان و آن حق است:
به آن خدای که از شوق او چو اهل سلوک
به ذکر ارّه بود بر نهال خشک چمن.
سلیم (از آنندراج).
از آن ز سیر چمن میبرم ز خود پیوند
که ذکر ارّه ز هرشاخسار می شنوم.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شکرباره

(شَ کَ با رَ / رِ)

شکربوزه. شکربوره. نوعی نان شکرین. (یادداشت مؤلف) :
نیابی ز من به جگرخواره ای
جگرخواره ای نه شکرباره ای.
نظامی.
و رجوع به شکربوره و شکربوزه شود

لغت نامه دهخدا

شکرپاره

(شَ کَ پا رَ / رِ)

قطعه ای از شکر. (فرهنگ فارسی معین) ، نوعی از حلوا. (ناظم الاطباء). قطاع. قسمی شیرینی. (یادداشت مؤلف). طرز تهیۀ آن چنین است که مقداری روغن را داغ کنند و بقدری آرد در آن ریزند که مثل ترحلوا شود. آن وقت آنرا کنار گذارند تا سرد گردد. سپس در میان سینی ریزند و خوب بمالند تا سفید شود و بعد مقداری شکر را قوام آورند، سپس آنرا تکان دهند تا سفت و سرد شود. آنگاه آنرا مخلوط کنند و ته سینی را دارچین پاشند و پهن کنند و یک دو سیر هم قند کوبیده روی آن پاشند. (فرهنگ فارسی معین) ، قسمی زردآلوی بسیار شیرین در اصفهان، و در سال 717 هجری قمری که ابن بطوطه به اصفهان آمده این زردآلو را مردم اصفهان قمرالدین می نامیده اند. رنگ آن زرد است و به سرخی زند و از نوری خردتر است. شکرپارۀ اصفهان از عسل مطبوع تر است. (یادداشت مؤلف). نوعی از زردآلو. (ناظم الاطباء). زردآلوی شیرین. (فرهنگ فارسی معین). نوعی از زردآلوی هسته شیرین ومرغوب و معطر و شیرین که در خلخال بهترین نوع آن درباغهای قصبۀ کیوی بعمل آید، که حرکات و سکنات شیرین چون شکر دارد. شیرین سخن:
هر شکرپاره شمعی اندر دست
شکر و شمع خوش بود پیوست.
نظامی.
سخنگوی شهد شکرپاره ای
به شهد و شکر بر ستمکاره ای.
نظامی

لغت نامه دهخدا

شکرباره

(شُ با رَ / رِ)

شکردوست. که شکر و سپاس نعمت پیشه دارد. اهل شکر. (از یادداشت مؤلف) :
شکر نعمت خوشتر از نعمت بود
شکرباره کی سوی نقمت رود.
مولوی

لغت نامه دهخدا

شکم باره

(شِ کَ رَ / رِ)

شکم خواره. شکم پرست. پرخور. شکم بنده. (از یادداشت مؤلف). و رجوع به مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

شکرخواره

(اَ)

شکرخوار. شکرخای. (یادداشت مؤلف) :
شکربوزه با نوک دندان براز
شکرخواره را کرده دندان دراز.
نظامی.
و رجوع به شکرخوار و شکرخای شود

لغت نامه دهخدا

شصت پاره

(شَ رَ / رِ)

هریک قسمت از شصت قسمت قرآن در مجلدی که در ختم ها و مجالس ترحیم نهند و هریک از حاضرین یک پاره از آن را بخوانند و ثواب آن را نثار روح مرده کنند، و هریک از آنها رانصف یا نصف جزء قرآن نیز نامند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

شکرپوره

(شَ کَ پو رَ / رِ)

سنبوسه که درون آن از قند و مغز بادام نیم کوفته بود. (غیاث). و رجوع به شکربوره شود

لغت نامه دهخدا

شکر پاش

آن که شکر افشاند شکرافشان، شیرین سخن خوشگوی

فرهنگ لغت هوشیار

شکر بار

شکر ریزنده، بسیار شیرین

فرهنگ لغت هوشیار

شکر زار

جایی که شکر فراوان باشد شکر زار، جایی که نیشکر زراعت کنند

فرهنگ لغت هوشیار

شکم باره

شکم پرست، شکم خواره، پرخور

فرهنگ لغت هوشیار

شکرپاره

قطعه ای از شکر

فرهنگ لغت هوشیار

شکرپاره

((~. رِ))

قطعه ای از شکر، آن چه مانند شکر شیرین باشد، زردآلوی شیرین، قسمی شیرینی، طرز تهیه آن چنین است که مثلاً پنج سیر روغن را داغ کرده و به قدری آرد بریزند که مثل تر حلوا شود، آن وقت آن را کنار گذارند تا سرد گر

فرهنگ فارسی معین

تکه پاره

اسم اجزا، تکه تکه، قطعه قطعه، مرقع

فرهنگ واژه مترادف متضاد

چار پاره

از انواع گلوله ی تفنگ

فرهنگ گویش مازندرانی

اشکم پاره

نوعی خورشت بادمجان

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی شکر پاره - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما